ΑΡΧΑΙΑ ΤΕΥΘΡΩΝΗ - Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΥΡΡΙΧΟΣ.
===========================================================================
--
ΠΥΡΙΧΟΣ - ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΗ
=============
ΠΥΡΙΧΟΣ -- ΚΑΒΑΛΟΣ - ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ
ΛΟΥΚΑΔΙΚΑ - ΜΑΝΗΣ
============================
ΦΛΟΜΟΧΩΡΙ - ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ
=============================================================================
TO KOINO ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΛΑΚΩΝΩΝ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 30/05/2015. |
Νόμισμα Λακεδαιμονίων 250π.χ-30π.χ, με την Αθηνά και τον Ηρακλή στις όψεις
Πίνακας περιεχομένων
Το κοινό τών Ελευθερολακώνων σύμφωνα με τον Παυσανία αποτελείτο από τις παρακάτω πόλεις:
- Γύθειο
- Ακριαί
- Επίδαυρος Λιμηρά
- Ασωπός
- Βοιαί
- Βρασιαί
- Γερονθαί
- Ζάραξ
- Μαριός
- Λας
- Πύρριχος
- Τευθρώνη
- Καινήπολις(Ταίναρος)
- Οίτυλο
- Θαλάμαι
- Λεύκτρα
- Γερήνια
- Αλαγονία
Οργάνωση
Οι πόλεις του Κοινού διατηρούσαν την αυτονομία τους, αλλά ταυτόχρονα είχαν και συνεργασία μεταξύ τους. Ο τρόπος οργάνωσής τους είχε σαν πρότυπο το Σπαρτιατικό πολίτευμα. Αποτελούσαν ένα είδος ομοσπονδιακής συμπολιτείας, που ήταν οργανωμένη δημοκρατικά, με τους άρχοντες να εκλέγονται από τον λαό.Σε κάθε πόλη είχαν την διαχείριση της εξουσίας 3 έως 5 άτομα που ονομάζονται έφοροι, με επικεφαλής τον πρέσβη των εφόρων.
Άλλοι τίτλοι αρχόντων που αναφέρονται είναι ταμίας (Ασωπός, Γερόνθαι, Γύθειον), Επιμελητής (Καινήπολη), Αγορανόμος (Γύθειο), Γυμνασίαρχος (Γύθειο, Τευθρώνη).
Εκτός από την επί μέρους οργάνωση σε κάθε πόλη, υπήρχαν και συλλογικά όργανα. Αυτά ήταν το συνέδριο των Ελευθερολακώνων, ένας στρατηγός και ο ταμίας.
Ο στρατηγός προΐστατο όλων των πόλεων, και ο ταμίας διαχειριζόταν τα οικονομικά. Η ύπαρξή τους φανερώνει κοινή πολιτική, αλλά και οικονομική ευμάρεια. Επικεφαλής της δικαστικής λειτουργίας ήταν οι έφοροι.
Ιστορία
Ο τύραννος Νάβις
Οι Ρωμαίοι λοιπόν μαζί με τους φίλους τους, της Αχαϊκής συμπολιτείας, ανέλαβαν την κηδεμονία του κοινού μέχρι το 146 π.Χ. Θεωρούσαν το κοινό των Ελευθερολακώνων «civitas libera et amicia», και από το 193 π.Χ. «sokios populi Romani». Κατά την πολιορκία της Σπάρτης από Ρωμαίους, Αχαϊκή συμπολιτεία και Ρόδιους προς βοήθεια του Τίτου Φλαμινίνου, ήλθε ο ρωμαϊκός στόλος υπό τον αδελφό του Λεύκιο Φλαμινίνο, ο οποίος κατέλαβε ευκόλως τις πόλεις Λα, Ασίνη και Έλος και πολιόρκησε ασφυκτικά το Γύθειο 196 π.Χ.
Όταν η πόλη του κοινού Λας δέχθηκε επίθεση από τον Νάβη, 192 π.Χ. οι Ελευθερολάκωνες ζήτησαν βοήθεια από τον Φιλοποίμενα της Αχαϊκής συμπολιτείας. Η κατάληψη του Γυθείου, 192 π.Χ. που ήταν ίσως η σημαντικότερη πόλη του Κοινού, επιτυγχάνεται τελικά από τους Ρωμαίους, Αχαιούς, Ροδίους, και άλλους συμμάχους. Μετά την κατάληψη στην συνέχεια και της Σπάρτης, επιτυγχάνεται η εξουδετέρωση του Νάβιδος, και επικρατεί ειρήνη.
Αν και οι κάτοικοι του Γυθείου αντιστάθηκαν σθεναρά στην σφοδρή επίθεση, στην συνέχεια δέχτηκαν με ρεαλισμό την νέα κατάσταση. Είναι φανερό ότι τα δύο αντίπαλα πολιτικά ρεύματα στην συνέχεια προτίμησαν την ευημερία. Σημαντικό είναι ότι όλες αυτές οι αντιπαλότητες δεν επηρέασαν τις σχέσεις του κοινού με την Σπάρτη.
Το 21 π.Χ επί Αυγούστου στα πλαίσια γενικής αναδιοργάνωσης μετονομάσθηκε σε Κοινό Ελευθερολακώνων, οπότε και αναγνωρίσθηκε επίσημα από το Ρωμαϊκό κράτος σαν φίλιο έθνος. Επεδίωκε με αυτό τον τρόπο ο Αύγουστος, αν και ήταν φίλος των Σπαρτιατών να μην υπαχθεί το κοινό στην Σπάρτη. Το κοινό των Ελευθερολακώνων διαλύθηκε τυπικά 297 μ.Χ. επί Διοκλητιανού.
Αποτελέσματα
Το μέγεθος της σημασίας του όμως διατηρείται στην περιοχή για πολλούς αιώνες, και είναι το μέσον που μεταμόρφωσε την Σπάρτη σε Μάνη. Στην παρακμή του οδήγησε η επιδρομή των Γότθων του Αλάριχου 395μ.χ με συνέπεια την καταστροφή της Σπάρτης και του Γυθείου. Η καταστροφή του Γυθείου ολοκληρώθηκε με τον καταστροφικό σεισμό 375 μ.χ. Πιθανόν να υπήρξαν και άλλες καταστροφές στην περιοχή, στην τοπική παράδοση αναφέρεται και η καταβύθιση της Λας.Μια δεύτερη επιδρομή του Γιζέριχου και των Βανδάλων εκδηλώθηκε το 476 μ.Χ., την εποχή του Λέοντος Α΄ 457-474 μ. Αυτή τη φορά στόχος ήταν η Καινήπολη. Ενδιαφέρον έχουν τα αναφερόμενα από τον ιστορικό Προκόπιο, που συνόδευε σαν γραμματέας, τον στρατηγό Βελισάριο, του Ιουστινιανού στην εκστρατεία του κατά των Βανδάλων, και αποβιβάσθηκαν στην περιοχή του Ταινάρου. Συνεπώς λοιπόν τα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν σε προηγούμενα χρόνια, τα έμαθε από ανθρώπους της περιοχής.
Γράφει λοιπόν ο Προκόπιος :
Γιζέριχος γάρ, επισκήψας ποτέ τοίς έν Πελλοπονήσω χωρίοις, Ταίναρον προσβάλλειν επιχείρησεν, ενθένδε τε κατά τάχος αποκρουσθείς και πολλούς των επομένων αποβαλών ανεχώρησεν ουδενί κόσμω.Και σε άλλο εδάφιο αναφέρει :
ούτως ώσπερ είρηται διαφυγόντες Ταινάρω προσέμιξαν,ή νυν Καινήπολις επικαλείταιΑλλά και πολλούς αιώνες αργότερα ο Ciriaco de'Pizzicolli Κυριάκος από Ανκόνα 1447μ.χ που περιοδεύει την Ταινάρια περιοχή αναφέρει σημαντικά στοιχεία, που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ακόμη σημαντικά απομεινάρια στην κοινωνική δομή, την διοίκηση, αλλά και στις συνήθειες των κατοίκων, που παραπέμπουν στο κοινό.Η οργάνωση και διεξαγωγή αθλητικών αγώνων (Androdromon Pentastadium) για παράδειγμα, οδηγεί στον άρχοντα του κοινού Γυμνασίαρχο, που αναφέρεται στην Τευθρώνη.
Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως η δομή και η ύπαρξη τού κοινού αποτέλεσε την βάση, πάνω στην οποία μεταμορφώθηκε η Σπάρτη και οι Σπαρτιάτες, σε Μάνη και Μανιάτες.
Πηγές
- «Στράβωνος Πελοποννησιακά», εκδόσεις Κάκτος
- «Ιστορία Μάνης», του Ανάργυρου Κουτσιλιέρη, εκδόσεις Παπαδήμα
- «Παυσανίου Λακωνικά», του Iωάννη Β.Βίγλα, εκδόσεις Μοριάς
- «Cyriec of Ancona: Later travels» edited and translated by Edward W. Bodnar)Γεννάδειος Βιβλιοθήκη.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κατηγορίες:
- Κοινό Ελευθερολακώνων
- Ομοσπονδιακά κράτη αρχαίας ελληνικής ιστορίας
- Ιστορία της αρχαίας Σπάρτης==========
Πύρριχος (αρχαία πόλη)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδειαΒάση ρωμαϊκού κίονα στην περιοχήΟ Πύρριχος ή Κάβαλλος ήταν αρχαία πόλη της Λακωνίας και απέχει από την Αρεόπολη 6 χλμ, ενώ είναι κτισμένος αριστερά της εισόδου πεδιάδας, στο δρόμο με κατεύθυνση το χωριό Χειμάρα.
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Πύρριχος.
Πίνακας περιεχομένων
Τοποθεσία
Σύμφωνα με τον Παυσανία κατά την περιοδεία που περιγράφει στά Λακωνικά μετά από την πόλη Λάαν, και με στίγμα τον ποταμό Σκύρα προσδιορίζεται η πόλη Πύρριχος, «του ποταμού δε σταδίους τεσσαράκοντα απέχει Πύρριχος εν μεσογαία». Το σημερινό χωριό Πύρριχος ή Κάβαλος και η ευρύτερη περιοχή έχει ταυτιστεί με την θέση που βρισκόταν η παλιά πόλη. Ο Παυσανίας αναφέρει φρέαρ στην αγορά της πόλης, που εξυπηρετούσε την ύδρευση των κατοίκων. Τό φρέαρ αυτό, θεωρούσαν ότι το προσέφερε ο Σιληνός σαν δώρο στην πόλη, «δούναι δε σφίσι τον Σιληνόν νομίζουσι». Πράγματι το νερό είναι το πολυτιμότερο δώρο για την περιοχή, αφού και η σύζυγος του Ναϊάδα, προσέφερε την ομώνυμη πηγή, στην περιοχή του Κότρωνα. Ακόμα και σήμερα στον οικισμό του Πύρριχου, υπάρχουν δύο πηγάδια, και πιστεύεται ότι σε κάποιο από αυτά αναφέρεται ο περιηγητής.Ονομασία
Κατά μία εκδοχή πήρε το όνομά του από τον Πύρριχο που είχε καταγωγή την Λακωνία ή την Κρήτη, όπως αναφέρει ο Πολυδεύκης (IV, 99). Ο Πύρριχος ήταν ήρωας ή χορευτής, πιθανόν ο Σιληνός με άλλη ονομασία του, που ανατράφηκε κατά την παράδοση στα βουνά της περιοχής. Ο Σιληνός υπήρξε φίλος του Διονύσου που λατρευόταν επίσης στην Λακωνία και ιδιαίτερα στο Γύθειο. Το όνομα Πύρριχος προσθέτει ο συγγραφέας, εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται στην εποχή στη Λακωνία, υπάρχει εξάλλου ακόμη και σήμερα, φυσικά στην νέα του έκφραση «ρούσος» και σε παράγωγα. Άλλοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η λέξη παράγεται από τον Πύρρο, άλλο όνομα του Νεοπτολέμου, γιου του Αχιλλέα, ο οποίος, σύμφωνα με μια παράδοση, υπήρξε ο πρώτος που χόρεψε την πυρρίχη, μετά τη νίκη του στη σύγκρουση με τον Ευρύπυλο, σύμμαχο των Τρώων. Σύμφωνα με μια άλλη υπόθεση, το όνομα προήλθε από τη λέξη «πυρά» (νεκρική πυρά), γιατί ο Αχιλλέας χόρεψε πρώτα την πυρρίχη γύρω από την πυρά, πάνω στην οποία κάηκε η σορός του φίλου του Πατρόκλου. Πυρρίχη είναι αρχαίος πολεμικός χορός, ο γνωστός μας σήμερα Πυρρίχειος. Όμως υπάρχει και η εκδοχή ότι πήρε το όνομά του από τη «πύρριχον γην», δηλαδή από μία περιοχή που είχε ξανθοκόκκινο (ρούσο) χρώμα. Πυρρός σημαίνει ξανθοκόκκινος, αυτός που έχει το χρώμα της φωτιάς. Η επονομασία του Νεοπτόλεμου πιθανότατα οφείλεται στο χρώμα των μαλλιών του. Ο Νεοπτόλεμος λοιπόν ήλθε στη Λακωνία για να παντρευτεί την Ερμιόνη, κόρη του Μενελάου και της Ελένης, και προς τιμήν του χτίστηκε η πόλη Πύρριχος. Οι παραδόσεις αυτές δείχνουν ότι υπήρχαν σχέσεις του Αχιλλέα με τη Λακωνία.Αξιοθέατα ιερά
Τα αξιοθέατα που αναφέρει ο Παυσανίας, είναι το ιερό της Αρτέμιδος Αστρατείας που κτίσθηκε από τις Αμαζόνες προς τιμή της θεάς, στην Πύρριχο γιατί στη θέση αυτή σταμάτησαν την εκστρατεία τους, και ένα ιερό του Αμαζονίου Απόλλωνα. Τα αγάλματα των δύο θεών ήταν ξόανα, τα οποία είχαν φέρει κατά την παράδοση γυναίκες από το Θερμώδοντα, το ποτάμι στον Εύξεινο Πόντο, στις όχθες του οποίου λεγόταν ότι ζούσαν οι Αμαζόνες.Ιστορικά στοιχεία
Την περίοδο της ακμής της Σπάρτης κατοικείτο από Περιοίκους και υπαγόταν στην επικράτεια της Λακεδαίμονος. Αργότερα με την έναρξη της Ρωμαϊκής εποχής η Πύρριχος υπήρξε μία από τις 18 πόλεις τού Κοινού των Ελευθερολακώνων όπως η Λας και το Οίτυλο. Επιτύμβιες επιγραφές και άλλα ευρήματα μεταρωμαϊκών χρόνων αλλά και πρώιμων Χριστιανικών μαρτυρούν ότι εκείνα τα χρόνια η Πύρριχος είχε κάποια ακμή. Κατά την επανάσταση του 1821 στην περιοχή που είναι πλησίον του Δηρού, οι Μανιάτες ώς γνωστόν αντιστάθηκαν στην απόπειρα απόβασης στην Μάνη από τον Ιμπραήμ με επιτυχία. Ανάμνηση τής ένδοξης νίκης αποτελεί το έμμετρο που λέγεται ακόμη και στις μέρες μας. «Αν σου ξαναρέσει Τούρκο ξαναπέρνα από τον Πούρκο, Τούρκο αν σου καλοφάνει ξαναπάτα τη τη Μάνη». Πούρκος (Πούρχος) είναι το όνομα Πύρριχος έτσι όπως παραφρασμένο έφτασε μέχρι σήμερα. Εδώ ήταν και η ιδιαίτερη πατρίδα του ήρωα Κροκόδειλου Κλαδά, που οργάνωσε την επανάσταση το 1470, του οποίου η μητέρα καταγόταν από τους Αγίους Σαράντα της Βορείου Ηπείρου.Παραπομπές
- Ιστορία Μάνης, του Ανάργυρου Κουτσιλιέρη, εκδόσεις Παπαδήμα.
- Παυσανίου, Λακωνικά, του Ιωάννη, Β.Βίγλα, εκδόσεις Μοριάς.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
===============================================
TΕΥΘΡΩΝΗ
Ονομαστή πόλη του Κοινού των Ελευθερολακώνων
βυθίστηκε στο νερό με το μεγάλο σεισμό του 3ου αιώνα μ.Χ. Ερείπια και ευρήματα
της Τευθρώνης έχουν βρεθεί τυχαία από ψαράδες και δύτες, στην περιοχή της
νησίδας Σκοπά.
Σύμφωνα με τα ευρήματα η περιοχή παρουσιάζει
Πρωτοελλαδική – Μεσοελλαδική και Μυκηναϊκή κατοίκηση, όπως μαρτυρούν ο οψιανός,
τα κεραμικά οι ζαφικοί πίθοι και οι προϊστορικοί λίθινοι πέλεκεις, ενώ
παρουσιάζει ανάπτυξη και κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους.
Στη χερσονησίδα της Σκοπά έχουν βρεθεί
όστρακα, οψιανοί λίθοι και ταφές σε πιθάρια.
Δυστυχώς μεγάλο τμήμα της βυθίστηκε στον σεισμό
του 375 μ.Χ. και στους επόμενους αιώνες ( στους σύγχρονους κυρίως) ο βυθός
λεηλατήθηκε.
========----------=
========----------=
